نه! به تجربه اش می ارزد

نه به تجربه اش می ارزد. من هم می توانم

دو روزه که نمی توانستم وارد وبلاگم شوم. از آدرسش و ایمیلش هم خوشم نمی آمد. "دیلیت" ش کردم. این بیماری همیشگی من بوده و است. آن قدر با وبلاگ ها بازی کردم که بالاخره هم، همه چیزش را گم کردم.1

از ادامه دادن به این کار صرف نظر کردم." نه! نه آقاجان! کار، کار من نیست. وقت و حوصله می خواهد که من ندارم." با خودم گفتم. چند شب قبل، تا صبح بیدار مانده بودم تا آخرین مقاله ام را نوشته و در آن وبلاگ خراب شده، جابگذارم. 1

از طرف دیگر، در وبلاگ نویسی باید ساده، روان و از همه مهمتر، باید " کوتاه" نوشت. اما من روده درازی های روزنامه نگاری را در سرم دارم. هنوز، خیلی روده درازی می کنم.1

ولی امروز، همه چیز، به طور ناگهانی به خاطرم آمد. همه چیز را ویران کردم و از نو درست کردم. برای همین هم سه مقاله قبلی را از "ورد" برداشتم و در این وبلاگ گذاشتم. با خودم هم عهد کرده ام تا کوتاه بنویسم. این هم از کوتاه نویسی امشب من. دراز بنویسم، چه می کنم.1